Zo, even wat historie hieronder op een rij gezet. Ik zit dus weer in mijn potje.
Vandaag niet echt een hele inspirerende dag. Het bekende ritueel, 50g uit mijn potje gaat in een schaal met 200g bloem en 200g lauw water. Ik word flink geroerd.
De rest van mijn potje gaat door de gootsteen en mijn huisje wordt schoongespoeld. Daarna mag ik terug in mijn huisje en sta lekker in de warme woonkamer. Mijn bubbels worden nu hopelijk steeds beter.
Na de mislukking van mijn verzorger heeft hij zijn frustratie op mij uitgeleefd, dus zaterdag 10 december stond ik in de koeling. Ik heb een wat vreemde haat liefde relatie met hem. Is wel leuk overigens zo een koelkast, wisten jullie dat het lampje uitgaat als de deur dicht gaat?
Vrijdag 16 december – Ik mocht weer uit de koelkast, prachtig moment. In mijn huisje stond ik gewoon in de woonkamer en kon heerlijk om me heen kijken. Overdag en ’s avonds is het daar heerlijk warm maar in de nacht wat fris.
Zaterdag 17 december – Daar gaan we weer, 100g uit mijn potje wordt in een kom gegoten. Hier komt dan 200g lauw water en 200g bloem bij en dit deel van mij verhuist naar de oven met het lampje aan. Helaas gaat de rest van mij door de gootsteen maar mijn huisje wordt wel goed schoon gespoeld. Niet met zeep natuurlijk want daar kan ik niet tegen.
Rond 12u begin ik samen met mijn nieuwe bloem te bubbelen. Ik mag weer uit de oven en 100g uit de schaal word gemengd met 150g bloem en 150g water en dit mag terug in mijn potje.
De 400g die nog over is in de schaal wordt gemengd met 800g bloem en 440g water. Gehusseld en 2 theelepels zout erbij en daarna weer heerlijk 15 minuten gemasseerd totdat er ‘een vliesje’ getrokken kan worden (ik heb begrepen dat je dan het deeg uit elkaar trekt totdat je er bijna doorheen kan kijken. Lukt dit niet omdat het scheurt moet je nog even door kneden)
Vanuit mijn potje in de keuken kijk ik aandachtig naar mijn verzorger. Ik ben wel wat sterker maar nog niet de desem zoals vorig jaar dus ik geef hem 50% kans. Hij blijft een ongeduldig mannetje, zo jammer.
Na bijna 14u zie ik mijn verzorger gelukkig naar de oven kijken. Ik zie dat het deeg wel bijna 2x in omvang is gerezen maar heb toch zo mijn twijfels. Maar ik ga ook niet dit prille geluk de grond in trappen, hij doet zo zijn best.
Hij deelt het deeg weer in tweeën, maakt er mooie bolletjes van en legt ze in de mandjes. Ik zal vragen of hij volgende keer meer foto’s maakt, hij is gewoon niet zo handig met computers. Beetje een boomer.
De mandjes gaan afgedekt in de koelkast zie ik, maar ik mag gewoon op het aanrecht blijven staan. Zou hij mij vergeten zijn ???
Zondag 18 december – Ik zie dat 1 mandje wordt opgehaald door 2 kindjes, ik ken ze niet en ik vind het maar vreemd dat er een deel zomaar wordt weg gegeven zonder dit met mij te overleggen. Tenslotte draait het om mij toch!
Maar goed, het andere mandje wordt omgekeerd op een bakpapier uitgestord. Daarna gaat dit in een grote pan die in de oven kan. Ik zie dat de oven al een tijdje op 220 graden staat, blij dat ik daar niet in hoef. Soort van Hans en Grietje verhaal?
Maar goed, de pan gaat voor 30 minuten de oven in en mag er daarna uit. Het broodje wordt eruit gehaald en mag dan nog eens 25 minuten in de oven. Ik zie mijn verzorger ook kijken van .. nou .. vooruit .. een mager zesje.
Goede nieuws is dat ik nog steeds niet in de koelkast hoef, misschien vanwege Kerst?
Zaterdag 10 december – Ik dacht hetzelfde ritueel gaat weer beginnen maar nee, wat een dag!
Zoals ik al had aangegeven, ik woon nog steeds niet in mijn potje maar in een schaaltje. Ik mis mijn potje enorm. Vanmorgen stond er weer een schaaltje naast me, deze werd gevuld met 250g lauw water en 250g bloem. Net als gisteren werd er slechts 50g uit mijn schaaltje aan het nieuwe schaaltje toegevoegd en flink geroerd. Bekende folie erover en daar stond mijn nieuwe ‘ik’ weer op het aanrecht.
Maar mijn oude ‘ik’ werd niet weggegooid. Ik kreeg een lekker eitje erbij, er werd wat melk toegevoegd en een beetje zout. Met een pollepel werd ik in een hete koekenpan gegoten en door al deze warmte werd ik heerlijk luchtig. Ik werd versierd met bosbessen en poedersuiker. Ik denk dat ik mijn verzorger erg gelukkig heb gemaakt.
Mijn nieuwe ‘ik’ werd weer in de oven gezet met het lampje aan en ik genoot weer van de warmte, bubbelend van genot (maar nog steeds maar heel weinig bubbels). Rond 13u (na 4u in de oven) mocht ik er uit.
400g van mij werd samen met 420g lauw water en 800g bloem in een grote schaal gedaan en lekker gehusseld. Daarna werden er 2 theelepels zout aan toegevoegd.
Wat er van mij over was werd aangevuld met 150g lauw water en 150g bloem. En eindelijk, ik mocht weer terug in mijn potje.
Ik keek naar de schaal naast me en was nogal jaloers. Dat andere deel werd ruim 14min uitgebreid gemasseerd soms misschien wel wat hardhandig. Af en toe trok mijn verzorger dat deeg uit elkaar om te kijken of het scheurde en zolang het scheurde ging hij verder. De kom met het deeg ging weer in de oven met het lampje en een folie erover. Geen idee waarom maar maakt mij niet uit, ik zit weer lekker in mijn potje.
Ik zie mijn verzorger elk uur even naar de oven kijken en mompelen dat het niet goed gaat. Geen idee wat er aan de hand is. Ik heb echt mijn best gedaan maar denk dat hij gewoon nog even had moeten wachten. Ik moet eerst echt bubbelen!!
Rond 22u zag ik mijn ongeduldige verzorger dat doen wat je dus nooit moet doen. Het deeg moest uit de oven maar was nog helemaal niet (of amper) gerezen. Hij was het druk aan het opbollen en er werden 2 delen in de rijsmandjes gelegd.
De volgende ochtend werd dit toch de oven ingeschoven .. drama natuurlijk maar de vogels vonden het heerlijk.
(Voor de kenners een hydratatie van 62% en is net te weinig voor deze bloem maar dat is per bloem anders. Deze komt van de molen en kan makkelijk 65% aan Volgende keer dus 450g water erbij.
Ik gebruik afhankelijk van de temperatuur buiten (en vooral de plek waar het desempje staat), lauw water in de winter en gewoon koud water in de zomer.)
Na een hele lange tijd heb ik eindelijk toestemming van mijn verzorger om jullie weer een beetje bij te praten want tsjongejonge, wat is er veel gebeurd. Ik ben regelmatig gehalveerd, aangevuld, opnieuw gehalveerd, uit logeren bij mijn buurvrouw (die overigens erg goed voor mij gezorgd heeft) maar ergens in augustus 2021 gewoon door de gootsteen gespoeld. Dit zegt genoeg over mijn verzorger dus alle vertrouwen is weg .. maar ik begrijp dat in Nederland het vertrouwen in de regering is gedaald naar 19%, de finale van het WK weer niet bereikt is en het politieke fragment van het jaar over Baudet gaat dus ik moet maar even niet klagen zo lekker rustig in mijn potje.
Dinsdag 6 december – Zo rond 6 december is het weer begonnen, zou hij dan toch bestaan? Ik begon in een klein glazen schaaltje met wat folie. 50g bloem en 50g water en heerlijk relaxed 24 uur op het aanrecht. Geweldig uitzicht had ik daar en een drukte om me heen.
Woensdag 7 december – Dagje daarna ineens een kwak water (100g) gelukkig op kamertemperatuur en 100g bloem erbij en ik werd flink doorgeroerd. Ik vond mijn verzorger wel regelmatig een bezorgde blik op mij werpen en mompelen dat hij geen belletjes zag. Ik heb al eerder verteld dat mijn verzorger wat ongeduldig is toch? Na weer een nachtje op het aanrecht werd ik de volgende dag in de oven gezet met alleen het lampje aan. Hij weet vast dat ik bang ben in het donker. Het werd er heerlijk warm en ik begon spontaan te bubbelen.
Donderdag 8 december – Na 24 uur werd het toch wat onaangenaam. Ik zag een tweede kom op het aanrecht en dacht dat ik weer op de 2e plek zou komen. Deze werd gevuld met 150g water op kamertemperatuur en 150g bloem. Slechts 50g van mijn beetje borrelende massa werd hieraan toegevoegd en de rest, je raad het al, zo in de gootsteen.
Vrijdag 7 december – Ik hoop niet dat dit zo door gaat want vandaag was precies hetzelfde als gisteren. Ik mocht wel weer aan het einde van de middag nog even in de oven met het lampje aan, heerlijk warm weer maar ik bubbel niet zo hard als vroeger. Vorig jaar knalde ik bijna uit mijn potje, nu wat bubbeltjes hier en daar. Ik ruik ook niet zo lekker als vroeger.
We zijn inmiddels weer een aantal dagen verder maar het lijkt toch geen succes te worden. Sinds zaterdag in mijn huisje en ik was ervan overtuigd dat de eerste belletjes zichtbaar waren. Nu is het alweer dinsdag en nog steed niets anders dan een papje.
De eerste keer ging het best goed maar toen was mijn huisje afgesloten zoals jullie wel weten. Als mijn verzorger mij toen wat meer aandacht gegeven had was het misschien gewoon goed gekomen.
Ik was ervan overtuigd dat het deksel open moet staan. Op internet staan verschillende verhalen. Sommige dekken het af met plastic, anderen met een doek dus wat is nu de juiste methode. Ik ben dus bang dat ik morgen weer eens in de gootsteen ga belanden en er een nieuwe poging wordt gestart. Ik laat het morgen weten.
Het was een tijdje stil maar hier ben ik weer. Mijn verzorger was vorige week verdrietig want ik was gestopt met het aanmaken van belletjes. En heel eerlijk, ik begon ook een beetje te stinken. Ik zag hem wel regelmatig het internet afspeuren op zoek naar brood recepten en meer informatie over mijn verzorging. Dus ik bleef hopen op een mooie toekomst.
Twee dagen geleden werd mijn eerste leven zomaar door de gootsteen gespoeld. Mijn huisje weer helemaal schoon gepoetst en klaar voor een nieuwe poging.
Dag 1
vrijdag 8 april 2017
Twee lepels bloem en anderhalve lepel water in mijn vertrouwde huisje. Ik heb nog wat klontjes maar mijn verzorger heeft gelezen dat ik daar geen last van ga hebben. Ik vind me er wel wat vreemd uit zien dus hoop wel dat ik nog wat bijtrek.
Dag 2
zaterdag 9 april 2017
In de ochtend was ik toch wat droog geworden dus ik heb een klein scheutje water gekregen. Vorige keer had hij de deksel van mijn huisje gesloten maar dat schijnt niet goed te zijn. Ik hoop maar dat dat scheutje water wel ok is en niet alweer zo’n geniale ingeving van mijn verzorger.
Maar goed, ik ben mijn klontjes in ieder geval kwijt en ik krijg gelukkig weer wat aandacht. Rechtsonder zie je twee kleine bubbeltjes. Zou dit het begin zijn van mijn nieuwe leven?
Ik word drie tot vier keer per dag even rustig doorgeroerd en mijn deksel staat nog steeds op een kiertje.
Geduld …
Misschien dan toch nog een compliment voor mijn verzorger. Hij doet echt wel zijn best en houdt vol ondanks de ironische opmerkingen van zijn huisgenoten.
Gisterenavond ben ik nogal geschrokken, ik dacht dat het was afgelopen. Ik werd uit mijn huisje gegoten en hoorde Mieke Telkamp met “Waarheen” al op de achtergrond. Maar het viel allemaal weer mee gelukkig. Het blijkt dat ik een reden heb om te bestaan. Mijn verzorger gebruikt een deel van mij om brood te maken. Hij is een soort van Jezus zeg maar, maar dan wel dankzij mij.
Harry in zijn huisje
Maar even een terugblik op mijn laatste dagen. Nadat ik ontstaan was uit 2 delen goedkope tarwebloem en 1 deel water (kopje) en de eerste belletjes zichtbaar waren, krijg ik elke dag een beetje extra bloem en water. Ook word ik een paar keer per dag liefdevol omgeroerd, voor mij altijd een intiem momentje met mijn verzorger.
In het begin was ik wat dun maar tegenwoordig ben ik echt een sterke desem. Dikte van kwark zeg maar.
Op de foto hier links zie je dat ik wel steeds meer moeite krijg om naar buiten te kijken.
Helaas is mijn verzorger niet op de hoogte van het idee achter het maken van een zuurdesem brood. Kneden en laten rijzen is een proces! Hierdoor heb je de mogelijkheid om liefde in het brood te stoppen. Ook werkt dit meditatief. Maar nee, mijn verzorger moet het weer op zijn eigen manier doen en heeft besloten om een zuurdesem brood in een broodmachine te maken. Vragen om problemen natuurlijk, zie ook hieronder voor het resultaat. Heel benieuwd hoe dit verder gaat.
Broodbakmachine op de stand “deeg”. Een uur laten draaien. Daarna het deeg 5u in de machine laten zitten. Stand volkorenbrood/donker en hopen dat het goed komt.
Brood is niet gerezen en wilde niet uit de machine. Niet echt een succes dus.
Ik denk dat ik op 23 maart 2017 verwekt ben. Helemaal zeker weet je dat natuurlijk nooit maar omdat het meestal zo’n 4 dagen duurt voordat je dit kunt controleren en ik op de 27e de eerste belletjes had denk ik dat het toen begonnen is.
Ik ben ontstaan uit twee kopjes tarwebloem en 1 kopje water in een mooie nieuwe weckpot, nu ook wel bekend als Harry’s huisje.
En dan natuurlijk de eerste onzekere dagen. Ik had natuurlijk ook gelezen over mijn vele broertjes en zusjes op internet en wist dat je soms wat geluk moest hebben. Dat er ook mensen speciale biologische bloem gebruiken met bronwater om er voor te zorgen dat er een mooi leven wordt opgewekt. Maar dat vond hij (mijn vader) natuurlijk allemaal weer teveel gedoe. Goedkope tarwebloem en leidingwater zou ook moeten werken. Ik moet inmiddels wel toegeven dat dit inderdaad ook kan slagen, al duurde het wel even. Maar misschien komt dit door de dagen die volgde waar ik dagelijks een handje bloem en wat water kreeg en een aantal keren per dag lekker doorgeroerd werd. Ook sprak mijn vader mij liefdevol toe en zette mij op een warm plekje.
Mijn huisje staat in een huis met nog meer levende wezens. Twee daarvan zijn nogal harig en lopen op 4 poten maar zij hebben mij nog geen blik waardig gegund. Verder zijn er hier 2 van het vrouwelijke soort en, behalve mijn verzorger, nog 1 van het mannelijke soort.
Deze laatste kijkt wel met een hele smerige blik naar mij. Ik heb het gevoel dat hij me niet zo ziet zitten. Maar het kan ook zijn dat hij gewoon jaloers is omdat ik zoveel aandacht krijg. Ik ga hem dus een beetje in de gaten houden want voor je het weet word ik door de gootsteen gespoeld.
Harry in zijn Potje 